“Ah, u bent aan het uitbollen” hoorde een collega van mij een Belgische partner zeggen. “Pardon, uitbollen?” De Belgische partner bedoelde dat hij de indruk kreeg dat mijn collega langzaamaan de kersttijd in aan het rollen was.
Leuk, zo’n woord waar je je van alles bij kunt voorstellen, zeker als je net uit een drukke Albert Heijn komt, nadat je je kerstboodschappen hebt gedaan.
Het woord ‘uitbollen’ draagt voor mij beide kanten van deze tijd van het jaar in zich: iets dat verwijst naar vertraging en iets dat verwijst naar de ‘drukte van het grote eten’ zoals ik het maar zal noemen. Dat met dat eten laat ik in dit blog maar even buiten de orde, daar kunt u de Allerhande voor lezen. Die vertraging vind ik in het kader van dit blog interessanter. Begeleidingskundigen worden vaak geconfronteerd met de zogenaamde ‘trage vragen’, vragen waar geen eenduidig antwoord op is, vragen die als het ware afgepeld moeten worden. Vanmiddag zat ik met een aantal collega’s om tafel om het over zo’n trage vraag te hebben: hoe werken wij samen? Wat is onze pijn en wat is ons verlangen? Zo’n vraag beantwoord je niet zomaar, er is waarschijnlijk ook geen eenduidig antwoord op mogelijk, maar het er samen over hebben en de tijd nemen om naar elkaar te luisteren en elkaar te bevragen geeft wel een beeld van de kant die het op zou moeten gaan. En daar heb je de tijd voor als je aan het uitbollen bent. Ik las het boekje van Joke Hermsen ‘Windstilte van de ziel’ waarin zij Simone Weil aanhaalt die zegt: “…..loutering van de ziel krijgt (…) de vorm van het wachten. Wachten in de zin van stilstaan, niets doen, aandachtig kijken en luisteren. Alle kunst is wachten en ook het ontvangen van inspiratie is wachten (…) Wachten – in het Frans attendre – en aandacht – attention – liggen niet alleen grammaticaal in elkaars verlengde. Het wachten is de voorwaarde om met aandacht naar de wereld, naar jezelf en naar de ander te kunnen kijken….”.
Dus ik ga de komende week ‘uitbollen’ en rustig wachten tot het nieuwe jaar begint. De rust gebruik ik om op te laden, zodat ik weer met aandacht aan de slag kan in 2011. Voor het volgende jaar ga ik in de gaten houden hoe de sociale media de conversatie en verbinding tussen mensen beïnvloedt. Ik ga mezelf daarin als proefpersoon nemen. Mijn nieuwe leidinggevende heeft een twitter-account voor onze Business Unit geopend en ik ben heel benieuwd naar het effect daarvan op de beleving van mijzelf en mijn collega’s: raken wij verder van elkaar af door al die sociale media, zoals onze Koningin vorig jaar in haar kersttoespraak zei? Of geeft het juist de mogelijkheid om op een makkelijke manier in contact met elkaar te blijven. Ik ben benieuwd (ook naar de kersttoespraak van morgen trouwens).
Ik neem zelf even een korte blogpauze. Ik wens alle bloglezers veel wachttijd toe tijdens de feestdagen en in het verlengde daarvan een bezield 2011!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten