De provocatie

Van de week werd ik provocatief gecoacht: “ Je hebt nu eenmaal mensen die alle energie hebben om te gaan doen wat ze moeten doen” , zei mijn coach “en je hebt mensen die eeuwig twijfelen. En helaas behoor jij nu eenmaal tot die laatste categorie”. Gek om te ontdekken dat, terwijl je weet dat de ander je zit te provoceren, toch even echt gaat twijfelen aan jezelf, wat bovendien in deze situatie klopt met de uitgesproken provocatie. En dat wilde ik natuurlijk graag voorkomen. In ieder geval leidde het ertoe dat ik strijdbaar de sessie uitkwam met een aantal voornemens, waarvan het schrijven van een blog er een is.

Ik ga in deze Blog’s vertellen over wat ik meemaak als begeleidingskundig adviseur. Want dat is mijn vak. Het vak is alleen nog niet zo heel erg bekend en daarom wil ik er over gaan schrijven. In januari 2009 heb ik mijn diploma Master Begeleidingskunde (Master of Human and Organizational Behavior) gehaald bij de Transfergroep in Rotterdam. Ik mag nu MHOB achter mijn naam zetten, wat ik niet doe, misschien wel omdat mijn man altijd vraagt voor welke ziektes die letters achter iemands naam staan.

Begeleidingskundige advisering is een professie naast financieel advies, HRM advies, veranderkundig advies, strategisch advies, enzovoort. Daar waar anderen vooral bedenken welke verandering er in een organisatie nodig is, richt de begeleidingskunde zich op het begeleiden van mensen in die verandering. Dat kunnen managementteams zijn die op een andere manier willen gaan leidinggeven, teams die anders gaan werken, of individuen die moeite hebben om mee te gaan met alle veranderingen. Soms vraagt dit training, soms coaching, soms een onderzoek, soms een begeleidingstraject.

En er verandert nogal wat in organisaties. In een bijeenkomst van de Getronics Consulting Academy over het onderwerp Migratie, verzuchte inleider Maarten van Rossem, dat hij zich steeds vaker ‘een Migrant in Eigen land’ voelt. En het woord migrant staat dan voor onzekerheid, het niet meer weten, uitgerangeerd zijn, kortom geen fijn gevoel. Ik kom regelmatig mensen tegen in mijn eigen coachingspraktijk, mijn werk als trainer en consultant bij Getronics Consulting, of als docent begeleidingskunde bij de Transfergroep, die zich ‘Migrant in eigen organisatie’ voelen. Dat is vast niet de bedoeling geweest van de mensen die de veranderingen hebben ingezet. Wat gaan we daar aan doen?

Nou, sinds deze week twijfel ik daar dus niet meer over: ik ga schrijven over mijn werk en daarmee meer gezicht geven aan het vak van de begeleidingskundige. Vandaag dus dit eerste Begeleidingskundige Blog.