De afgelopen week heb ik mezelf 2 dagen verloren in Systemisch Werken. Ik volgde een training over deze intrigerende manier van werken. Systemisch werken is ook wel bekend onder de naam familieopstellingen of organisatieopstellingen.
Mijn eigen verrassende ontdekking was dat ik me heel gemakkelijk aansluit bij mannelijke energie (lekker doelgericht aan de slag, grap tussendoor, niet zeuren). Ik kom uit een familie met sterke vrouwen, die zich wel wilden (en moesten) laten gelden en dat ook allemaal deden. Mijn overgrootmoeder, mijn oma en mijn moeder ook. Dus dat ‘doorgaan’ is mij met de paplepel ingegoten. Het heeft me veel gegeven, maar het maakt ook dat ik mijzelf soms voorbij ren. Op die momenten zou vrouwelijke energie mij weer even tot mezelf kunnen laten komen. Vrouwelijke energie staat voor ‘zogen, zorgen en zachtheid’. Het is de energie van vertrouwen en het voelen van vreugde en verdriet (al die alliteraties floepen er zo tijdens het schrijven uit ;-) ). Mannelijke energie staat voor doelgericht, snelheid en concreetheid. Bij het verkennen van mijn vraag tijdens de training voelde ik dat er onbalans was tussen mijn vrouwelijke en mannelijke energie en de afgelopen dagen zong die ontdekking door in mijn hoofd.
In mijn huidige werk kom ik veel meer mannen tegen dat vrouwen. Ook de organisatie is behoorlijk ‘mannelijk’ (actie, rivaliteit, doelgericht). Ik pas me daarbij (meestal) gemakkelijk aan, alhoewel het mijn inbreng regelmatig is wat af te remmen om te reflecteren. Ik ben dus wel inbrenger van vrouwelijke energie. Ik voed dus wel, maar ik wordt zelf eigenlijk niet erg gevoed op dit gebied. En na 51 jaar weet ik wel dat als ik daar niet voor zorg, ik mezelf uithol. En ik weet ook dat ik niet de enige vrouw ben bij wie dit speelt.
Omdat het deze week 8 maart is en dus internationale vrouwendag (de 100e keer!), stond de weekendkrant vol van artikelen over vrouwen. Wat mij opviel was dat het in al die stukken ging over de zaken die (doelgericht en concreet) geregeld moeten worden (kinderopvang, mannentaken in het huishouden, flexibele werktijden, quota voor vrouwen aan de top), maar nergens las ik iets over: meer tappunten voor vrouwelijke energie in organisaties!
Vrouwelijke energie is de energie van de zachte armen waarin je even bij kunt komen. Gevoed kunt worden. Die zijn ook nodig naast alle in de sportschool getrainde harde mannelijke (en overigens ook vrouwelijke) armen.
Ik heb jullie voeding nodig, zusters (woord uit de jaren '80!), want een bestaand patroon doorbreken is niet zo makkelijk. Bovendien wordt doelgerichtheid anno 2011 meer gewaardeerd, dan eens even de tijd zijn werk laten doen en te kijken wat er komt: los te laten en te vertrouwen. Dat zijn overigens woorden die ook veel geroepen worden in 2011. (zie mijn voorgaande blogs)
Dus willen jullie mij helpen, collega’s en vriendinnen? Ik heb jullie voeding nodig! Met een knipoog naar een energiereclame zeg ik: Dinsdag 8 maart Internationale Vrouwen-Energie-Dag. Doen!
Een mooie ontdekking Inge! Gelukkig heb je wel een dochter thuis. Ik moet het doen met twee zoons en een man, die trouwens veel vrouwelijke energie heeft waar ik mij weer aan laaf.
BeantwoordenVerwijderenTja, hoe dat binnen organisaties gaat, weet ik eigenlijk niet. De mannelijkheid is voor mij een reden geweest om twintig jaren geleden voor mezelf te gaan werken. Maar ook dan blijft het zoeken naar balans. Jou wens ik regelmatige 'vrouwendagen' om je lekker te laten verwennen en onder te dompelen in overgave en zachtheid.
Herkenning! Ik moet soms echt zoeken naar mijn zachte, vrouwelijke kant. Maar 3 zonen en partner hebben gelukkig ook allemaal hun vrouwelijke kanten. Mijn partner meer dan ik zelfs geloof ik.
BeantwoordenVerwijderenIk werk juist weer veel met vrouwen (trainingen in de kinderopvang), maar dat maakt mij niet per se vrouwelijker...
Absoluut herkenbaar. Toch geloof ik er niet in om jezelf geweld aan te doen. Authenticiteit is het enige wat op langere termijn stand houdt. Hoe ik er zelf mee om ga? Niet te flauw zijn richting je mannelijke collegae - zeker niet tijdens de borrel -, je een beetje verplaatsen in hun denkwereld, maar nooit je eigen visie en mening verloochenen. De energie-tappunten zoek ik elders. Af en toe gewoon lekker kwetsbaar zijn met je vrienden en (vrouwelijke) collegae; hierarchie doet er dan vaak niet meer toe. Dan zijn we gewoon even lekker vrouw of zelfs een beetje 'meisje'. Ik spreek ook af en toe af met een vrouwelijke collega om ongeremd lekker stoom af te blazen. Moet kunnen. En dan is het heerlijk toeven; ook in mannelijke organisaties. Want wat doe je nou liever? Met een groep vrouwen 4 weken de oceaan oversteken op een zeilboot of met een groep mannen? Helaas, ik prefereer het laatste.... Veel minder gedoe...
BeantwoordenVerwijderenZeer herkenbaar. Om me weer eens "thuis" te voelen, afgelopen weekend wederom naar het womeninc festival geweest.
BeantwoordenVerwijderenIk mis om me heen nog wel een aantal vrouwen waarmee ik zonder schroom kan brainstormen.
Niet dat ik de mening deel van alla aanwezige vrouwen, maar de meeste vrouwen/ bezoekers denken wel bewust na.
Ik heb veel mannelijke eigenschappen, maar ook veel vrouwelijke, een leuke mix noem ik het.
Ik zal mijn verslag op korte termijn publiceren op www.mensleefjepassie.nl
Herkenbaar Inge, als collega-trainer in een mannenwereld. Een trainer gaf me een tijdje geleden een tip die ik inmiddels toepas. Na afloop van een klus, naast alle evaluatie met deelnemers en opdrachtgever,de vraag te stellen wat ik er zelf uit haal. Dat ik zeker niet gewend. Het werkt.
BeantwoordenVerwijderen